Plasmiden en DNA in de vaccins - 18-09-2024
Nadat wij het artikel Het eiwit-vaccin en de gewetensvraag online hadden gezet, stroomde onze inbox vol met reacties. Eén opmerkelijke vraag van een arts lichten wij er even uit: “De zogenaamde eiwit-vaccins kunnen o.a. contaminaties van baculovirussen, mot- of hamstercellen en plasmide-DNA bevatten. Maar de mRNA-vaccins van bijvoorbeeld Pfizer, die zijn toch helemaal ‘vrij’ van vreemde eiwitten en DNA?”
Nee, de mRNA-vaccins zijn zeker niet geheel vrij van vreemd DNA of eiwit. De Duitse televisiezender Mitteldeutscher Rundfunk (MDR) heeft reeds in december 2023 daar een reportage aan gewijd, die overigens veel stof deed opwaaien in de media en door ‘moederconcern’ ARD is teruggetrokken. Deze discussie kunt u hier nalezen.
Echter, ook in een recent Canadees analyserapport van 9 september 2024, uitgevoerd door het Ontario Veterinaty College van de University of Guelph, waarover moleculair viroloog dr. David Speicher de supervisie had, bleek dat Australische monsters van Pfizer- en Moderna-vaccins spike- en ori-sequenties bevatten. In de monsters van Pfizer werd bovendien de SV40-promotor-enhancer-ori-sequentie aangetroffen. Het Pfizer Lot# FN0565 overschreed overigens de TGA-limiet van 10 ng/dosis voor alle targets en het Pfizer Lot# FR4268 overschreed de limiet alleen voor de spike-sequentie. Het totale DNA, zoals bepaald met de Qubit® fluorometry methode, overschreed de TGA-limiet 7 tot 145 maal. Het volledige onderzoek, en de toegepaste qPCR- en fluorometrie-methoden, kunt u hier nalezen. (red., TGA = Therapeutic Goods Administration in Australië. De WHO heeft een limiet voor rest-DNA vastgesteld van maximaal 10 ng per dosis. In eerder onderzoek hebben Speicher et al. ook reeds te hoge DNA-waarden in Canadese vaccins aangetoond).
Dat de Pfizer COVID-19 mRNA-vaccins ook een SV40 promoter-enhancer-ori bevatten, is overigens niet bekendgemaakt aan de nationale regelgevende instanties, zoals de Amerikaanse FDA, Health Canada, het Europees Geneesmiddelenbureau (EMA) en de Therapeutic Goods Administration (TGA) in Australië.
Laten we even kijken naar de moleculaire-biologie van het Pfizer-vaccin, dat volgens de producent alleen mRNA dat ‘verpakt’ is in lipid nanoparticles (LNP’s) bevat, zie de schematische afbeelding hieronder. Hoe komt dat DNA dan in het vaccin terecht, vragen lezers zich af?
Alle mRNA- en DNA-vaccins (nucleïnezuurvaccins) zijn bij hun productie afhankelijk van (viraal of plasmide) DNA. Voor zowel de productie van mRNA- als DNA-vaccins is de uitgangsstof altijd DNA, en wel in aanzienlijke hoeveelheden; dat geldt ook voor de productie van de self-amplifying mRNA-vaccins die nu in opkomst zijn. Dit DNA kan direct worden gebruikt als product in een DNA-vaccin of als een startsjabloon voor een enzymatische reactie voor mRNA-productie. Bijvoorbeeld het maken van één miljard doses van een mRNA-vaccin vereist de productie van meer dan 1 kg DNA. Eén kilogram lijkt weinig, maar wat DNA betreft is dat een immense hoeveelheid. Alle cellen tezamen van één menselijk lichaam bevatten bijvoorbeeld 250 gram DNA. De productie van plasmide-DNA is een omslachtig en tijdrovend proces; de productie van 1 kg kan maanden in beslag nemen.
De meest gangbare methode voor de productie van plasmide-DNA is fermentatie met behulp van Escherichia coli-bacteriën in grote roestvrijstalen bioreactoren van 300 liter of meer. Plasmide-DNA is een ringvormig, circulair molecuul waarin een stukje DNA/een gen aangebracht kan worden dat codeert voor de aanmaak van het S spike-proteïne. Nadat dit genetisch gemanipuleerde plasmide in de E. coli-bacteriën is aangebracht gaan deze bacteriën miljarden van deze plasmiden synthetiseren. Wanneer de fermentatie voltooid is, voegt de producent chemicaliën toe om de bacteriën open te breken en de plasmiden uit hun omsluitende cellen te bevrijden.
De ‘brei’ van bacteriële cellulaire membranen, eiwitten en DNA waarin het begeerde plasmide-DNA zich bevindt, moet vervolgens m.b.v. ultra-filtrage- en chromatografie-technieken gezuiverd worden om idealiter 100% zuiver plasmide-DNA te verkrijgen. Uit dit plasmide-DNA wordt vervolgens m.b.v. enzymen het stukje DNA dat codeert voor de aanmaak van het S spike-eiwit ‘geknipt’. En dan moeten de residuen van het plasmide-DNA worden gefilterd, om normaal/lineair-vormig DNA over te houden. Met het aldus gewonnen DNA wordt m.b.v. sjablonen mRNA geproduceerd, dat zoals gezegd ‘verpakt’ in lipide nanodeeltjes in de vaccins wordt aangeboden.
Het is een biochemisch gegeven dat het onmogelijk is om alle bacteriële endotoxines en plasmide-DNA voor de volle 100% te filteren/zuiveren. Dit soort producten zullen dan ook altijd bepaalde hoeveelheden van dit soort contaminaties bevatten, hetgeen het recente Canadese onderzoek ook aantoont.
Moderna heeft een techniek gepatenteerd voor het verwijderen van DNA-fragmenten bij de productie van mRNA, zie US10077439B2. In de tekst van dit patent geeft Moderna aan er zich van bewust te zijn dat er de grote nadelen kleven aan het achterblijven van rest-DNA in een geneesmiddel:
“The DNA template used in the mRNA manufacturing process must be removed to ensure the efficacy of therapeutics and safety, because residual DNA in drug products may induce activation of the innate response and has the potential to be oncogenic in patient populations.”
Dr. Speicher die het Canadese onderzoek leidde, legde uit dat de SV40 enhancer/promoter, die werd aangetoond in de Pfizer-vaccins, "bekend staat om het bevorderen van nucleaire lokalisatie, wat betekent dat het DNA-fragmenten in de celkern kan slepen nadat het door LNP's in het cytoplasma is gebracht. Eenmaal in de kern neemt de waarschijnlijkheid van genomische integratie sterk toe in vergelijking met traditionele vaccins, waarbij resterend DNA niet in LNP's is verpakt en ook niet wordt vergezeld door een nucleaire lokaliserende sequentie. Dr. Speicher en andere wetenschappers hebben er ook op gewezen dat deze SV40-sequentie een oncogeen risico zou kunnen vormen vanwege het effect ervan op tumorsuppressorgen p53. En zijn slechts weinig SV40-promotormoleculen nodig voor een mutageen effect”, aldus dr. Speicher.
Critici van het onderzoek van dr. Speicher vragen zich af de vaccins tijdens het transport van Australië naar Canada wel adequaat gekoeld waren, maar zelfs een niet-optimale koeling kan de hoeveelheid DNA niet hebben verhoogd en ver boven de norm van 10 ng/dosis hebben doen stijgen.
Diverse medisch specialisten, onder wie dr. William Makis (radioloog en oncoloog, met ruim 240.000 volgers op social media) zien recentelijk een onverklaarbare toename van het aantal gevallen van kanker bij jonge mensen (tieners en jongvolwassenen), zie bijvoorbeeld deze waarnemingen van deze arts. Het enige wat deze jonge slachtoffers gemeen lijken te hebben, zijn de covid-19 vaccins, aldus dr. Makis.